Was alles maar zo makkelijk
Gister hing er een mailtje van een mannelijke Manager in mijn box. Ik wil snel even om de tafel was het verzoek, problemen op het werk, de reden. Ik wil graag een ontdekkingssessie lees ik en bel het nummer dat onderaan het mailtje staat.
Ik stel me voor en vertel dat ik zijn mailtje voor me heb en net heb gelezen. Zo snel had ik dit niet verwacht roept hij door de telefoon. Bel me anders even terug als het nu niet uitkomt bied ik aan. Nee, ik loop wel naar de WC daar zit ik rustiger, want wij werken in een grote open ruimte en iedereen hoort me dan met je praten.
Zit je al ? vraag ik, terwijl ik me dat visueel niet probeer voor te stellen. Ja ik zit hier alleen vertelt hij. Steek maar van wal begin ik. In een paar minuten ontstaat het beeld van deze jonge ambitieuze Manager die alsmaar maar werk krijgt toegeschoven. Hij begint inmiddels een uur eerder om acht uur en werkt tot acht uur `s avonds of zelfs later door. Dit leidt tot problemen met zijn partner die zijn gedrag steeds minder leuk vindt. Als hij namelijk thuis komt is hij doodmoe, ploft op de bank en zapt van kanaal naar kanaal of stemt af op netflix, filmpje kijken om niet te hoeven praten.
Ik vraag of hij zijn werk leuk vindt, ja natuurlijk zegt hij verbaasd klinkend anders doe ik dat toch niet. Wat vindt je leuk aan je werk vraag ik weer en hij somt de zaken op die zijn werk zo leuk maken. Wat vindt je dan niet leuk aan je werk is mijn volgende vraag. Mijn manager geeft me alsmaar meer taken en werk en ik krijg het dan niet af tenzij ik nog langer werk. Wil je dat dan ? vraag ik. Nee natuurlijk niet, hij voegt er nog net geen prutser of zo aan toe. Zeg je dat dan ook tegen je Manager. Wat zeg ik tegen mijn Manager, hij klinkt nog steeds geïrriteerd. Dat je teveel werk krijgt en daardoor steeds langer op kantoor zit en je steeds minder blij wordt. Je slaapt niet goed hebt ruzie met je vriendin oftewel een burn out in spé. Dat accepteert hij niet zegt de stem weer. Denk je dat of weet je dat onderbreek ik hem. Hij aarzelt en na paar seconden denk ik zegt hij tenslotte. Nou dat is mooi, je werkt niet alleen elke dag te lang maar je denkt ook voor je manager. Wat moet ik dan doen klinkt het wat moedeloos. Zeg eens Nee tegen je manager. Dat red ik niet en ik werk al maanden 12 uur per dag. Hij blijft namelijk net zo lang duwen om te zien hoeveel jij aankan totdat je Nee zegt, deed ik vroeger ook altijd. Eerder houdt hij niet op. Probeer dat eens, het liefst vandaag en bel me dan terug.
Om zeven uur `s avonds belt hij me terug. Ik zit in de trein op weg naar huis, hij klinkt blij. Ik heb het mijn Manager verteld en hij verdeelde direct een aantal werkzaamheden over andere collega`s, hij vroeg zich al af wanneer ik hierover bij hem zou komen. Ik krijg het nu weer een stuk leuker. Mooi man zeg ik over de telefoon. Zo zie je maar praten helpt en je grens aangeven ook. Ja zegt hij, heb ik nooit zo over nagedacht. Hij aarzelt maar hoe moeten we nu verder, ik heb je namelijk een mailtje gestuurd, ja voor een snelle ontdekking-sessie en die hebben we per telefoon gedaan. Dus ik ben nu klaar, zomaar vraagt hij. Ja zeg ik, je probleem voor nu is opgelost dus we hoeven niet verder. Onthoudt mijn nummer maar. Gast zegt hij top, zal ik doen.
Je gaat het zien als je het door hebt.
Zeg eens Nee. Was alles maar zo makkelijk