Terugkerende Angst.

Terugkerende Angst.

Marijke is al een tijd angstig. Eerst was ze onzeker over Corona. In haar omgeving raakten een aantal mensen behoorlijk ziek. Ze had geen contact meer met ze en heeft daar nu spijt van.

Toen kwam de stress over het gedwongen thuiswerken. Haar werkgever controleerde regelmatig of ze haar taken goed uit voerde.

Daar werd ze nog ongeruster van. Mocht ze wel blijven. Om aan alle onzekerheid een einde te maken, werkte Marijke veel meer uren dan ze op kantoor had gedaan. Ze werd er doodmoe van en kreeg fysieke klachten. Ze zat maanden achter elkaar non-stop meer dan 12 uur achter haar computer. Ze ging foutjes maken. Haar leidinggevende sprak haar daar op en daar werd ze helemaal hypernerveus van. Ze lag nachten te piekeren of ze ook weggesaneerd zou worden.

Sinds kort mag ze naar kantoor. In het begin was dat een feestje, ze zag haar collega’s weer die ze zo gemist had. Iedereen voelde dat kennelijk zo, want regelmatig werden er afdelingsborrels georganiseerd.

Maar dat is voorbij. De euforie is verdwenen en is omgeslagen in angst. Het ziekteverzuim is hoog. Jonge collega’s, die meer dan een jaar opgesloten hebben gezeten, vieren ook buiten kantoor hun vrijheid uitbundig.

Ze worden er ziek van en op kantoor slaat het coronavirus nu om zich heen. Een aantal andere collega’s laten zich niet vaccineren, omdat het toch niets uit haalt zeggen ze. Ze klagen over het zwalkende en falende overheidsbeleid. Dat maakt het risico op besmetting nog groter

En dan nog het bedrijfspand dat veel te groot is geworden, sinds het bedrijf moest inkrimpen. Haar leidinggevende heeft verteld dat er een nieuwe ronde met besparingen komt.

Marijke is nu zo bang, dat ze er regelmatig benauwdheidsaanvallen en hartkloppingen van krijgt. Haar fysiologische toestand staat continue in de stressstand van vluchten van vechten. Ze komt er niet uit.

Ze durft niet meer naar kantoor en heeft er ook nog een probleem bij gekregen krijgen met haar leidinggevende, juist op het moment van aangekondigde bezuinigingen.

Zo zit Marijke nu voor mij.

Ik heb met veel medeleven meer dan een uur naar haar verhaal geluisterd. Ik heb ook begrip voor haar onzekere gevoelens die de wereld voor haar onveilig laat voelen.

Helaas is Marijke de enige niet.

Werkgevers zouden hier op kunnen spelen, hoe hier mee om te gaan. Wat is de impact op de medewerkers. Hoe kunnen ze daarbij helpen, welke nazorg kan er  bijvoorbeeld worden gegeven. Hoe kan er worden geïnvesteerd in een betere en veiligere werkomgeving

Meer flexibele werktijden van gecombineerd thuis of op kantoor werken ? Meer gescheiden werkruimtes inrichten ? Misschien nog wel belangrijker, de lucht die we in- en uitademen beter beheren. Aerosol management.

Tenslotte vormen de mensen het belangrijkste kapitaal van de organisatie. Investeringen in de mensen komen ten goede van het bedrijf. Welke onderneming wil dat nou niet ?

Je gaat het zien als je het door hebt. 😊