De burnout, misschien wel de grootste crisis ooit.
De afgelopen 2 weken is het weer raak. De Burn-out is weer in het nieuws. De ramptijdingen worden alleen steeds groter. De kranten vertellen ons dat ook zo. Klinisch neuropsycholoog, de heer Matser stelt dat de westerse wereld aan de vooravond van misschien wel de grootste crisis ooit staat en de oorzaak is stress. De mens als soort functioneert niet meer in de huidige samenleving zegt hij. De steeds toenemende gevallen van burn-out in Nederland kosten de samenleving 20 miljard euro per jaar en daarnaast leidt deze aandoening in veel gevallen tot blijvend hersenletsel.
Ook Arboned spreekt deze week ook haar zorg uit over de burn-out epidemie. 34% van alle langdurig zieken zitten met psychische klachten thuis concludeert Arboned uit eigen cijfers. In 2016 duurde het gemiddelde psychische verzuim 167 dagen, nu duurt een burn-out gemiddeld 220 dagen. Een stijging van 30%. Een kwart van de mensen die niet kunnen werken vanwege psychische klachten, doet er zelfs bijna een jaar over om het werk weer op te pakken.
Dhr Matser vervolgt dat mensen, die gedurende hun jeugd opgroeien met aanhoudende stress, daadwerkelijk andere connecties in de hersenen ontwikkelen, waarbij het angstcentrum sneller geactiveerd wordt en langdurend geactiveerd blijft. De consequenties zijn vaak levenslang.
Hij ziet een oplossing in het feit dat we moeten opgroeien en ons ontwikkelen in een leven wat past bij onze mentale snelheid en onze eigen unieke motivationele instelling. Vraag je zelf af in welke bedrijfscultuur je het best functioneert. Een boekhouder kan mislukken bij een bedrijf omdat hij niet in de cultuur past. Maar in een andere omgeving kan hij waarschijnlijk fantastisch functioneren. Waarom mislukt Bergkamp bij Inter en krijgt hij bij Arsenal een standbeeld? Hij vond de juiste omgeving concludeert de heer Matser.
Ik herken hier zelf veel in en u wellicht ook. Als het bedrijf of de relatie niet bij je past dan heb je daar last van. Als de werksfeer of relatie minder leuk wordt dan dat je dat had voorgesteld krijg je daar na verloop van tijd ook steeds meer moeite mee. Het overspannen gevoel, de lusteloosheid, geen energie meer hebben, slecht slapen, veel stress ervaren en opeens kan je dan straks zomaar 220 dagen thuis zitten met een burn-out !! Tenminste als je er niets aan doet, want laten we duidelijk wezen het gebeurt niet opeens en je bent er ook nog zelf bij. Het gaat geleidelijk maar je kan er wel zelf veel aan doen. Gelet op deze alarmerende conclusies en cijfers lijkt me dat ook het beste want zeg nou zelf dit is toch echt geen plezierig vooruitzicht.
Een heel scenario aan mogelijkheden en hulpverleners zijn wel voor handen maar de makkelijkste stap is misschien wel eerst eens met je zelf in gesprek gaan. Stel jezelf eens vragen en open een nieuwe deur. Wat vind je leuk aan je werk of niet (meer) leuk. Wat wil je daar dan aan doen en wat kan je daar aan doen. Wat heb je daarvoor nodig etc. Als jezelf deze vragen hebt gesteld weet je de uitkomst. Dan komt de lastigste stap de verandering durven aan te brengen. Veranderen van omgeving is best moeilijk en kost veel moed. We kunnen ook niet allemaal zomaar even van Inter naar Arsenal overstappen. Maar toch geldt dat als je nog doet wat je al deed dan krijg je weer wat je kreeg. En waar dat toe kan leiden heb je net in het bovenstaande al kunnen lezen.
Mijn vrouw stapt binnen terwijl ik dit schrijf. Ze komt net terug van haar werk en is gebeld of ze bij haar andere baan vanavond kan komen invallen. Er is een spoedje daar. Ik kleed me even om. Als jij dan even het eten maakt dan kan ik gelijk weer weg zegt ze terwijl ze de badkamer inschiet. Ik kijk even kritisch naar haar maar ze straalt een en al energie en plezier uit. Het snelle schakelen tussen 2 banen brengt haar energie, ze heeft er duidelijk lol in. Zij is wel van omgeving veranderd en heeft de keuze voor haar eigen Arsenal gemaakt.
Je gaat het zien als je het door hebt ? en zij heeft het door.