Pensioen-gat of gat in het pensioen
Lodewijk wrijft met zijn handen door het dunner wordende haar. Hij is 66. Over een paar maanden begint zijn pensioen. Ze belazeren de boel en wat heb ik ontzettend de pest in zegt hij. Ik heb een pensioen-gat of liever een grot gat in mijn pensioen.
Ik knik ter aanmoediging, maar het is niet nodig. Als een tsunami stort Lodewijk zijn verhaal over me uit.
Ik ben al maanden in gevecht met de verzekeringsmaatschappij over mijn pensioenuitkering. Nog niet lang geleden ontving ik een brief over het bedrag dat ik ontvang als ik 67 ben. In dat schrijven stelden ze voor om de uitkering te verlagen. Mijn vrouw krijgt dan een hoger bedrag als ik er niet meer ben. We schelen 10 jaar, dus een goede keuze dacht ik. Ja toen was ik nog blij met die verzekeringsmaatschappij. Aardige en behulpzame mensen zei ik tegen iedereen.
Maar 6 weken geleden kwam er een nieuwe brief van die verzekeraar. Ze hadden vastgesteld dat ik niet getrouwd ben en ook geen samenlevingscontract of geregistreerd partnerschap heb. Volgens hun heb ik dus geen partner. Ik schijn zelfs helemaal geen relatie te hebben. Maar de uitkomst van het onderzoek is wel dat ze de lagere uitkering gaan uitbetalen, want dat heb ik aangekruist hè. Maar die stopt als ik overlijd. Dan ontvangt het meisje dat ik dus niet schijn te hebben helemaal niets. Scheelt ze tonnen en daar heb ik dan 40 jaar voor betaald.
Lodewijk is boos. Zeg nou zelf. We zijn 30 jaar samen en we hebben samen een kind. We zijn een fiscale eenheid. De belastingdienst vindt dat allemaal prima want ik betaal. Maar die verzekeraar niet. Die zijn opeens roomser dan de paus. Het ligt niet vast, dus onze relatie telt niet. Jammer maar helaas.
We zijn alle twee al eerder getrouwd geweest maar dat waren geen successen. Ik zal je de details besparen. We zagen het niet zitten dat nog een keer te doen. We kregen wel een 2e leg, een liefdesbaby zeg maar en die is echt niet aan komen waaien hoor. Dat is toch voldoende ? Weten ze hoor, bij die verzekering want Ik heb jarenlang overal premie voor betaald. Konden ze al die tijd dus gewoon zien. Wel eerst mooi de premie opstrijken en nu het op betalen aan komt geven ze niet thuis.
Het staat nu eenmaal zo in de polisvoorwaarden heeft de dame van de verzekeringsmaatschappij verteld, toen ik belde zegt Lodewijk. En nu komt het mooiste zegt hij. Nu staat het er niet meer in. Sinds een aantal jaren hebben ze die clausule uit de polis gehaald. Voortschrijdend inzicht. Want het was niet meer van deze tijd.
Nou dacht ik nog, daar houden ze rekening mee toen ik weer met ze belde. Gewoon even aanpassen op dit voortschrijdende inzicht. Maar nee hoor. Vergeet het maar. Ze houden vast aan de oude voorwaarden van 30 jaar geleden omdat ze dat moeten. De polisvoorwaarden zijn bepalend had die mevrouw weer gezegd en daar gaan we ons aan houden. Ja het is vervelend voor u dat snap ik, maar we hebben geen andere keuze.
Hoezo even vervelend snauwt Lodewijk opnieuw. Grote onzin riep ik en daarna heb ik haar nog veel meer dingen verteld. Luidkeels zelfs. De enige reden is dat het jullie geld scheelt en daarna zei ik nog iets onaardigs. Nou en toen hing ze op.
En nu ? vraag ik. Lodewijk haalt zijn schouders op.
Ja dat schreeuwen hielp natuurlijk niet zegt hij, dat snap ik ook wel. Maar ik moest het even kwijt. ik ga nu met een advocaat een brief opstellen en dan zien we het wel. Ik geef het in ieder geval niet op, al moet ik er me naar de TV. Maar tegen de kinderen heb ik gezegd dat zij het beter moeten regelen, in ieder geval iets formeels of zo. Leg het vast, want je kan het maar beter regelen hoor in dit land van de regeltjes. Je hebt geen poot om op te staan. Dit gedoe leidt alleen tot stress en verder tot niets. En daardoor kom ik bij jou terecht. Banken, overheden en verzekeringsmaatschappijen. Ze roepen dat ze willen helpen, maar door de regeltjes draaien ze je ondertussen je nek om.
Ik knik. Je gaat het zien als je het door hebt ☹