Smartphone Junk
Judith drinkt haar cappuccino met links. Met haar rechterhand stuurt ze een berichtje. Ze is 47. Hans, haar man, heeft haar gestuurd. Hij belde of ik haar kon helpen. Ik stuur haar naar jou zei hij. Vliegensvlug bewegen haar vingers over haar smartphone. Ze zegt niets maar ik ook niet. Ik wacht en wacht. Na een paar minuten is ze klaar. Ze voelt mijn aanwezigheid want ze legt haar telefoon tussen ons in op tafel, maar wel binnen handbereik.
Als ze begint te praten gaat dat net zo snel als haar vingers op de telefoon. Hans zegt dat ik telefoonverslaafd ben. Ik zit altijd maar op dat ding zegt hij en hij is er klaar mee. Hij is ook klaar met mij als ik het niet oplos zegt hij en Hans zegt dat jij me er vanaf helpt. Hoe vind je dat zelf vraag ik. Nou ja zegt Judith, hij heeft wel een punt, maar hij overdrijft wel hoor. Hij vindt zelf niets meer leuk en zit daarom de hele dag tegen mij te zeuren, zeker zijn midlifecrisis. Je telefoon onderbreek ik haar voordat ik een heel verhaal over Hans ga krijgen. Ik gebruik hem wel vaak want onze jongste dochter loopt stage in Australië en daar is het 8 uur later. We appen 2x per dag een uurtje of zo. Ik app ook met mijn andere dochter of soms met ze 3-en in de familie app. Daarnaast app ik met mijn vriendinnen over tennis, de theatervoorstellingen, de cadeautjes die we kopen voor verjaardagen of waar we gaan lunchen. Ik app ook elke dag met mijn zussen. Ik ben de oudste zie je en onze moeder overleed toen ze jong was en ik heb altijd voor mijn zusjes gezorgd. Mijn vader heeft ook een telefoon maar die kan niet appen, dus die bel ik dan elke dag. Hij is 80. Dan heb ik nog de app van het werk en nog een aparte collega app. Ja en dan natuurlijk Facebook en Instagram.
Ze steekt haar hand uit naar de telefoon die trilt. Haar ogen zijn nog geen seconde van haar levenslijn afgeweken. Ze wil hem pakken maar kijkt dan naar mij. Ik zeg niets en wacht. Nu maar even niet mompelt ze. Ik vraag wat voor opmerkingen ze krijgt van Hans. Hij zegt dat ik nergens meer in geïnteresseerd ben en alles mis. En ik kijk tijdens het eten de hele tijd op mijn telefoon. Hij had hem vorige week opeens verstopt. Ik zeg de hele avond niets meer tegen je had ik geroepen. Oh nou dan verandert er dus niets had Hans gezegd en was toen wegegaan. En toen hij laat thuis kwam lag ik in bed net met onze dochter te appen. Toen is hij boos beneden gaan slapen.
Een paar weken geleden, toen onze jongste een berichtje stuurde, zat ik in de auto met één hand terug te teksten. Hij was daar heel kwaad over, of ik gek geworden was. Maar het ergste was, vond hij, dat ik `s nachts op de WC met mijn dochter zat te appen omdat ik niet kon slapen. Hij was er wakker van geworden want ik had daar een uur gezeten. Daarom heeft hij jou gebeld. Hij vindt me gestrest en verslaafd. Ik reageer geprikkeld en kortaf volgens hem. Hij roept dat ik onze dochter zo mis dat ik er misschien wel een burn-out van heb. Volgens hem heb ik nooit meer ergens zin in en praten doen we ook niet meer. Ik hang alleen maar op de bank en we doen steeds minder samen zegt hij. Dàt dus ook niet. Ik begrijp het zeg ik snel, bang voor alle details die gaan volgen.
De onrust straalt van Judith af. Ze heeft nog niet op haar telefoon kunnen kijken en het gaat haar nu bijna pijn doen. Nog steeds kijkend naar telefoon vraagt ze: kunnen we even een pauze inlassen ? Wat denk jezelf vraag ik. Ze grimast. Nee hè, beetje jammer. Kan ik dan even naar het toilet ? Ja hoor zeg ik en leg mijn hand op haar telefoon. Ohh, zegt Judith, ik kan het nog wel even ophouden anders.
Dit wordt nog wel een uitdaging zeg ik tegen mezelf. Het veranderen van de gewoontes van deze naar haar telefoon hunkerende mevrouw. Bewust maken, ontspannen en afbouwen gaat wel een tijdje duren. Er speelt ook nog wel meer dus ze moet ook bij Dokter Rossi in de stoel.
De eerste stappen worden dat we je antenne niet meer zo lang aan te laten staan zeg ik. Zo krijg je minder prikkels. Daarnaast bouwen we rust momenten met een ademhaling oefening in. Dus je kan me helpen?Ze klinkt hoopvol. Ik denk het wel zeg ik. Je gaat het namelijk zien als je het door hebt. Dus daar beginnen we mee. ? Eerst maar doorkrijgen. Bewust worden wat je doet.