Dood Spoor.

Ik zit op een dood spoor. Maar ik  klaag niet. Dat mag niet van Hans. Wees tevreden zegt hij. We zijn nog samen en gezond. We hebben voldoende geld en we reizen veel. Dus wat zeur je nou had hij gezegd. Suzan kijkt me aan in verdrietige berusting.

Het is waar. We hebben het niet slecht zegt ze. Financieel is alles prima. De kinderen gaan lekker, ze studeren en wonen samen. We hebben een heerlijk huis en we gaan vaak op vakantie. In het weekend eten we buiten de deur, maar het moet wel een ster hebben van Hans. Hans is opgeknapt van zijn burn-out en gaat 3 keer in de week golfen met zijn vrienden. Dus ik moet ook niet zeuren zegt Suzan.

Maar  ?vraag ik. Maar ik zit op een dood spoor zegt ze. Hans niet, die is weer helemaal oké. Hij heeft overal afstand van genomen en doet alles op zijn dooie gemak. Zit totaal geen tempo meer in bij die man. 

Maar voor mij gaat het te snel. Veel te snel zegt ze. Ik ben 56 en de maanden vliegen voorbij. Het leven dendert aan me voorbij. Al jaren. En wat doe ik nou eigenlijk ? Wanneer is er tijd voor mij en ben ik aan de beurt.

Eerst zorgde ik voor de kinderen naast mijn baan. Ik ging toen part time werken. Op het werk van Hans kon dat niet. Die ging alleen maar nog meer werken. Ik stond er thuis alleen voor.

Ja en toen maakte Hans promotie, want hij werkte zo hard en dus vanaf toen mocht ik mee naar het ene of andere event. Was belangrijk voor hem en noodzakelijk dat ik er ook bij was. En zo zat ik me soms de hele avond rot te vervelen naast een half bezopen relatie die geen boe of bah zei. Of ik zat met een grote glimlach aan tafel een Italiaan van me af te houden, die onder tafel zijn handje liet gaan.  En dat allemaal voor  het goede doel. Ik heb nog steeds kramp van het glimlachen.

Nou en toen werd Hans ziek. Burn-out zei de dokter. Eerst maar goed uitrusten, veel slapen en vooral niet te veel doen had de arts gezegd.  Nou en dat heeft Hans gedaan  hoor. 2 jaar langs zelfs en ik er maar achteraan hollen en verpleegstertje spelen en de hele dag de positivo zijn. Maar daarna was zijn baan weg. Ja, hij mocht blijven maar moest wel wat anders gaan doen en we gingen er behoorlijk op achteruit. En daarom werk ik nu alweer 3 jaar full time. En op het werk is het druk. De hele dag door want we hebben te weinig mensen.

En als ik thuis kom zit Hans te wachten met een wijntje en vooral niets te doen. Hij wacht. Met de wijn is hij meestal al eerder begonnen. Hij wacht en maakt zich niet druk. De dokter heeft het toch gezegd zegt hij dan.  Ik moet het rustiger aan doen. Nou en dat doet hij dus, heel goed zelfs.

Hij lummelt op zijn werk, wandelt op de golfbaan, alles in een lekker rustig tempo. En Ik, Ik zit op de TGV. Ik begin ’s ochtends al met hollen op weg naar het werk en ren daar de hele dag door.. Als ik thuis kom, giet ik de wijn naar binnen en  sprint de keuken in om in sneltreinvaart diner voor Meneer te koken.  

Als ik dan de keuken heb opgeruimd kijken we voetbal. Het lijkt wel of er elke avond voetbal is tegenwoordig. Nou en dan is het 11.30 uur en dan wil Hans naar bed. Als Ajax gewonnen heeft is meneer buitengewoon goed gehumeurd en verwacht hij een verlenging in de slaapkamer. Sta ik me daar verdorie soms een half uur af te schminken in de badkamer en maar te hopen dat hij in slaap valt.

Ik zie het gebeuren zeg ik. Wat wil je precies. Dat het ophoudt zegt ze. Wat moet ophouden vraag ik.  Hans zegt ze. Zo kan het  niet langer. Ik wil een afspraak voor hem maken hij moet de realiteit onder ogen zien. Zo gaat het niet langer, hij ontspoort. En jij dan vraag ik. Als je niet blij bent hoe het gaat, kan je er toch ook iets aan veranderen. Als je blijft doen wat je deed dan krijg je weer wat je kreeg.  Jij hebt ook net zo goed een aandeel in hoe de situatie tussen jullie is gegroeid.

Ja nog even zegt ze en dan is het allemaal mijn schuld. Ze lijkt nog verdrietiger dan bij binnenkomst. Heb ik dat gezegd vraag ik. Of confronteer ik je nu met iets wat je in je hart ook al wist. Hans zal geen noodzaak voelen tot verandering want voor hem gaat het lekker. Oh  ja zegt ze, als het dan zo makkelijk is , dan ga ik de dingen  anders doen. Vandaag nog. Hij zal het nog wel gaan merken. Suzan kijkt strijdbaar maar ook opgelucht.

Ho ho ho. Je gaat het dan wel zien als je het door hebt zeg ik. 😊  Maar let op, veranderen is goed, maar bespreek het met je partner. Jullie doen het namelijk samen. Vertel wat je dwars zit en maak samen afspraken wat je wil veranderen. Want als je het alleen doet kom je misschien later tot de ontdekking dat Hans op een andere trein is overgestapt en dan zit je pas  echt op een dood spoor.